O pasado mes de decembro, saíu da escuridade do caderno o meu Memorias dunha estrela sen luz✨
Un libro cultivado velaíño a través de toda a miña adolescencia que narra dende a súa heteroxeneidade estilística unha historia que eu contemplo de dor e liberación; de moita luz pero sobre todo de escuro.
Un libro que adiquei á miña avoa, finada no agosto do 2015, poucos meses antes de eu acadar os meus primeiros «éxitos» literarios.
Un libro primeiramente publicado polo Concello de Ribeira e que xa vai pola súa segunda impresión da miña autoedición.
Un libro que non podo estar máis agradecida (aínda que non sen inseguridades) pola incríbel acollida que está tendo e por todo o agarimo que me fai recibir.
A pandemia non permitiu facer aínda apenas presentacións presenciais e os meus estudos non me deixaron tampouco volcarme no movemento post-publicación con tanto ímpeto como me gustaría pero este poemario, coma o mar, coma a auga que invade moitos dos seus versos xa transcorre ceibo, xa é do mundo.
Non podo dicir máis que grazas, grazas e grazas a todas as que vos facedes con el, ás que lle dades unha oportunidade e lle ofrecedes un oquiño da vosa alma, ás que vos somerxedes na viaxe desta estrela sen luz que loita por reatoparse e reconstruír o seu camiño.
Déixovos unha humilde VídeoPresentación gravada dende o meu cuarto e a ligazón á miña tenda, onde vos podedes facer con el así como ligazóns a entrevistas que se me fixeron para diferentes xornais.
Andy da Fonte 
Deja una respuesta