Hai 160 anos Rosalía de Castro, a patroa da nosa cultura, da nosa nación e das nosas letras, publicaba Cantares Gallegos poñendo fin brava e ergueita a uns 300 anos de séculos escuros de absoluta decadencia, odio, xuízo e denostación da nosa lingua nos eidos social, cultural, educativo, político e administrativo.
Uns anos nos que só un pobo campesiño, mariñeiro e analfabeto mantivo viva a nosa lingua e cultura, a nosa IDENTIDADE. Anos de colonización sanguinaria do clero castelán que até deixaron proscritos aos reis galegos que aínda predicaban ben alto na nosa lingua. A sociedade galega aínda non podía nin sospeitar o que viña, co franquismo asexando pouco menos dun par de séculos despois, o xenocidio cultural, a masacre; acababa de comezar.
Hoxe, cunhas políticas autonómicas que quedan lonxe do establecido no estatuto de autonomía que nos deixaba por legado Castelao na asasinada 2ª República e da lei de Normalización Lingüística nada na mal apodada «transición», cunha sociedade galega que tralos tempos de imposición lingüística, de castelanización, de ditadura, se segue autoodiando e autosubestimando profundamente;
os datos estatísticos falan por si sós e presentan unha clara sentenza: A LINGUA MORRE, e faino a pasos axigantados. A nosa lingua é única en sonoridade e garda en si a maior das nosas riquezas. Temos a lingua da poesía, a lingua medieval de prestixio internacional escolleito para as cantigas a milleiros de quilómetros da terra, a lingua das toponimias e microtoponimias máis diversas de Europa. E a maioría das galegas e galegos escollen non facer o esforzo de utilizala.
NON DEPENDEMOS DE ESPAÑA, NIN SOMOS MENOS CÁ NINGUÉN, somos dos primeiros da Península en enerxías renovábeis, que son o presente e o futuro, os primeiros en industrias pesqueira, marisqueira e vinícola, contamos cunhas industrias artesanais, agrícola, metalúrxica, leiteira, gandeira, astilleira, forestal, metalúrxica… únicas e envexábeis. SENTÍDEVOS ORGULLOSOS E ORGULLOSAS E LUCÍDEO NA FALA.
Saquéannos toda a nosa industria e a nosa natureza e quedamos de brazos cruzados.
Somos das que máis enerxía producimos e as que máis pagamos nas tarifas da electricidade. As vacas galegas seguen tendo o buche na Galiza e o teto en Madrid.
ESPAÑITA DEPENDE en moitos ámbitos de NÓS.
TEMOS TODO O PRECISO PARA UNHA AUTONOMÍA MOITO MAIOR, O QUE SOMOS É IDIOTAS DE NON PRENDER BARRICADAS QUE QUEDEN MARCADAS NA HISTORIA.
…
Hai dous días enchimos prazas ao longo do país para aturrar unha vez máis pola nosa lingua.
Quen deixa de ter lingua deixa de existir.
ESIXIMOS UN GOBERNO QUE SEXA FIEL Á LEI DE NORMALIZACIÓN LINGÜÍSTICA,
ESIXIMOS GALEGO NAS ESCOLAS INFANTÍS E NAS GARDERÍAS,
ESIXIMOS A PRESENZA PRIMORDIAL DE GALEGO NA EDUCACIÓN,
ESIXIMOS UNHA SANIDADE EN GALEGO,
UN SISTEMA XUDICIAL EN GALEGO,
UNHA ADMINISTRACIÓN GALEGA E EN GALEGO,
ESIXIMOS A CULTURA EN GALEGO,
ESIXIMOS QUE AS SUBVENCIÓNS PÚBLICAS A MEDIOS E PROXECTOS CULTURAIS SE RESERVEN ÁS COMUNICACIÓNS EN GALEGO.
QUEREMOS XORNAIS EN GALEGO SE SE PAGAN COS NOSOS CARTOS.
QUEREMOS UNS SECTORES AUDIOVISUAIS, MUSICAIS E LITERARIOS GALEGOS DIGNOS QUE NON TEÑAN QUE LOITAR CONTRA A ADMINISTRACIÓN DO SEU PROPIO PAÍS.
en definitiva, só pedimos poder VIVIR NA NOSA LINGUA.
SALVAR A LINGUA é RESPONSABILIDADE de todas vós e todas nós temos o PODER de facelo.
se vos queredes, non votedes a quen vos odia e poñede esforzo en vivir en galego.
Ningunha de nós ten culpa de non ter sido educada ou criada en galego nin de que os círculos sociais non axudasen, pero todas temos o poder de mudar isto. O único galego mal falado é o que non se fala, e falalo o único xeito de aprender e mellorar.
Como dicía o noso Castelao e sen dúbida algunha: «Se seguimos a ser galegas, é por obra e graza do idioma.»
Andy da Fonte 
Deja una respuesta