Publicación do meu primeiro poemario individual Memorias dunha estrela sen luz✨

O pasado mes de decembro, saíu da escuridade do caderno o meu Memorias dunha estrela sen luz✨

Un libro cultivado velaíño a través de toda a miña adolescencia que narra dende a súa heteroxeneidade estilística unha historia que eu contemplo de dor e liberación; de moita luz pero sobre todo de escuro.

Un libro que adiquei á miña avoa, finada no agosto do 2015, poucos meses antes de eu acadar os meus primeiros «éxitos» literarios.

Un libro primeiramente publicado polo Concello de Ribeira e que xa vai pola súa segunda impresión da miña autoedición.

Un libro que non podo estar máis agradecida (aínda que non sen inseguridades) pola incríbel acollida que está tendo e por todo o agarimo que me fai recibir.

A pandemia non permitiu facer aínda apenas presentacións presenciais e os meus estudos non me deixaron tampouco volcarme no movemento post-publicación con tanto ímpeto como me gustaría pero este poemario, coma o mar, coma a auga que invade moitos dos seus versos xa transcorre ceibo, xa é do mundo.

Non podo dicir máis que grazas, grazas e grazas a todas as que vos facedes con el, ás que lle dades unha oportunidade e lle ofrecedes un oquiño da vosa alma, ás que vos somerxedes na viaxe desta estrela sen luz que loita por reatoparse e reconstruír o seu camiño.

Déixovos unha humilde VídeoPresentación gravada dende o meu cuarto e a ligazón á miña tenda, onde vos podedes facer con el así como ligazóns a entrevistas que se me fixeron para diferentes xornais.

Tenda

Nova La Voz de Galicia

Nova El Correo Gallego

Artigo El Correo Gallego

Vídeo Presentación no IES DE SAR

Artigo páxina IES DE SAR

Resultei gañadora nas V, VI e VII edicións do Certame de Poesía Asociación Cultural Albariza de Artes

O pasado ano 2020, a última ocasión que poderei presentarme a este Certame por razóns de idade, resultei gañadora de novo. Malia que o acto tivo que ser moi moi íntimo e pequeniño por mor da pandemia, coincidiu co acto de primeira presentación do meu primeiro poemario individual: Memorias dunha estrela sen luz e foi un día moi emocionante. Moitas grazas ao Concello de Ribeira por financiar a pulicación do meu poemario e á A.C. Albariza de Artes, en especial ao presidente, Manuel Reiriz por acollerme sempre con tanto agarimo.

• 

• 

• 

XL Certame Terra Chá

5 agosto

Moitísimas grazas á Asociación Xermolos por orghanisalo e noraboa ás demais gañadoras.

Recomendadísima visita ao Festival de Folk máis antigo da Galiza!!!

1°Premio VI Certame de Poesía Asociación Cultural Albariza de Artes

30 de xuño

Non me esperaba hoxe tantísimo protagonismo e agarimo. MOITÍSIMAS grazas á Asociación por este recoñecemento especial a maiores do premio con motivo de resultar gañadora do certame varias edicións consecutivas. É un trofeo fermosísimo que gardarei coma ouro en pano.
Moitísimas grazas tamén por presentarme de xeito tan coidado, apaixoado e cercano e moitísimas grazas ao Concello de Riveira pola promesa verbalizada públicamente de financiarme a publicación do meu poemario, do que xa vos falarei máis adiante 😉. Ademais hoxe publicouse un libro colectivo cos poemas premiados nesta edición.

Grazas, grazas e grazas, todo isto faime quedar sen palabras.
Mil grazas por faser que todo sexa sempre tan bonito e emocionante.

 

Ligazón á Voz de Galicia

VII Concurso Escolar de Poesía Rosalía de Castro

8 de xuño (Estou actualizando isto)

Xa non me quedan verbas para expresar o AGRADECIDA que estou de obter por cuarto ano consecutivo este 1° Accésit nin para facer xustiza á marabillosísima acollida que sempre recibo. Casa de Rosalía

Sodes xa, literalmente, e sen tremer ao dicilo, o meu fogar.
Foi eiquí onde todo comezou. Onde todo vive, onde nacen amizades entrañábeis, onde se atopa o amor,
o xerme da poesía máis pura. E débovos tantísimo… Normalmente só mostramos en redes o bonito e se nos esquece contar o duras que podemos cheghar a ser con nós mesmas e todo o sufrimento que hai detrás.
Pero é tan e tan fermoso… Múdate por completo, faite crecer moitísimo.

Seguide sempre apostando por isto. É importantísimo.

 

 

 

I Certame Literario Torre de Caldaloba

Sigo coa teima de subir entradas que quedaron atrasadas coa fin de pór isto ao día sen demasiados baldeiros, aínda que algúns son xa inevitábeis.

O pasado decembro resultei gañadora deste certame na categoría de menores de 18 anos e este é o contido que subín ás miñas redes sociais sobre a entrega de premios:

Quería compartir convosco un trociño do día de onte.
Sen dúbida repleto de emoción e de momentos inolvidábeis. Como a maioría xa saberedes resultei gañadora na categoría de menores de 18 neste I Certame de Poesía Torre de Caldaloba e non podo estar máis agradecida pola marabillosa acollida da organización e do xurado. Dándome moito apoio e moitísimo pulo para seguir traballando. Déixovos, ademais dunha mostriña da entrega de premios e fragmentiños do meu recitado unhas fotos (perdoade pola falta de calidade) da Torre de Caldaloba, á que honra este certame, en cuxa historia baseei os meus versos e a que tiven onte a xenial oportunidade de visitar. Unha aperta enorme e recordade apostar sempre pola arte. ❤️

3° Premio no XXXIII Certame de Poesía María Soliño

O pasado xuño resultei obtedora do 3° Premio no Certame de Poesía María Soliño!

Coma sempre infindamente agradecida á acollida, ao calor da xente e á grande labor que fan por nós, os que tratamos de darlle voz e polo arte.

Comparto convosco foto e enlace á noticia do Faro de Vigo!

1° Accésit VI Concurso Escolar de Poesía Rosalía de Castro

(Entrada que levaba en borrador dende xuño, de novo, síntoo)

GRAZAS, GRAZAS E GRAZAS un ano máis á Fundación Rosalía de Castro por outorgarme este accésit e moitísimos parabéns a tódolos demais premiados. Este ano houbo unha calidade inusualmente impresionante.

GRAZAS, GRAZAS por apoiar, incentivar e dar vida a algo tan grande, bonito e imprescindíbel.
Por regalarnos momentos tan máxicos con tantas emocións a flor de pel e permitirnos atoparnos con persoas tan incríbeis. Porque nos facedes crecer, e nos facedes aínda máis especiais. E isto sempre formará parte de nós.
Loitade e recordarde que, mentres o arte perdure, quedará esperanza.

Comparto convosco, como acostumo, o vídeo do meu recitado aquí e un par de fotos. Unha aperta enorme!!!

Agoniza la muerte.

Miré al azul eterno

y en él el hielo teñía al quemarlo un presagio.

Huían conscientes dos aves de fuego.
Y ocurrió, cayó el primer rayo.

(Soy flor y siento esa corriente

esa fatua luz asesina

recorriéndome el tallo.)

Los animales aullaban,

en silencio.

Y hasta la muerte agonizaba

ya no era música el canto eterno del viento.

Escucho el hálito hambriento del destino

en el llanto del sudor

de aquel destello ardiente.

Desequilibrio del holOcAusTo.

El mundo reclama lo suyo,

nos castiga

por masacrarlo.

Ya no pertenecemos aquí.

Se rompe el mutismo del hechizo
y llora el cielo.

Desaparezco.

Me desato.